Sunday, 8 April 2007

Panineungan

Kamari ucing nu koneng wani ngulampreng asup ka buruan tukang, ngarengkog sakeudeung siga nu asa-asa - meureun sieun aya nu ngudag lantaran sasarina sok kitu, Vienna teu resepeun aya ucing sejen ngalengkah ka buruan urang.

“Di buruan hareup Vienna mah, Floyd”, kuring ngagorowok. Hate ngarakacak. Si Floyd, ucing nu koneng  ngadeukeutan ka imah, luha-loho tina kaca nempo ka jero.

 

Manuk recet sing kalayang di luhureun buruan tukang. Katempo dina kongkolak panon ti satukangeun kaca, Vienna tatanggahan nempo ka luar bari calangap, ngaluarkeun sora anu nuruktuk, siga nu hayang sagabrug-gabrugeun ngarontok manuk. Kiwari manuk nu haliber teh wani tarurun, nu hiji anyeucleu dina korsi taman.

 

Langit lenglang, caangna panonpoe nembongan, tapi karasana asa aleum. Hate asa kosong molongpong. Unggal ngalengkah nu katempo ngan ukur rengkak polahna Vienna, panon beueus, sakapeung teu kaampeuh tuluy nyurucud.

“Be strong, think about children”, cek salaki. Enya salaki jeung barudak oge sarua leungiteun ku Vienna. Nempo kuring rambisak mah barudak nu katempona teger teh sok jadi milu ngingsreuk.

 

Geus tilu peuting ngagoler teu bisa peureum, ngan ret deui ret deui ka lebah kenca, sasarina manehna ngarengkol dina handapeun radiator - nu napel na tembok gigireun pangsarean paranti ngahaneutan kamar - ret kana lawang panto kacipta manehna ngalengkah asup nyampeurkeun.

 

Kaluar ti kamar, turun ti loteng hate nyeblak nempo dina handapeun tangga geus kosong, sasarina aya kardus-kardus kadaharan Vienna, tilu mangkokna ngajajar; paranti nginum, paranti kadaharan baseuh jeung kadaharan garing. Kamari ku Maria geus dianteurkeun dibikeun ka Glen, keur si Franky, dulurna Vienna.

 

Memeh asup ka dapur, kuring mukakeun heula panto hareup. Kiwari Vienna geus taya dikieuna, hate asa teu percaya tapi ieu buktina. Kamari manehna dikurebkeun di buruan hareup. Samemeh dikubur, kardus bodas pasagi panjang ti rumah sakit teh di buka heula, awakna seungit obat-obatan, ngarengkol tibra ditilaman ku anduk bangun nu ngareunah, panon jeung sungutna nutup, buluna nu tilu rupa geus layu teu aya cahayaan, awakna jeger.

 

Basa malem Jumaah kamari, kuring asup ka kamar, Vienna kaluar tina laci handapeun dipan, eureun hareupeun kuring siga nu bebeja boga kanyeri, ngagoler bari calangap, eungap hese narik napas.

“Mark, Vienna’s dying”, kuring ngagorowok bari rawah-riwih nempo Vienna siga nu sakarat. Mark nyampeurkeun nempo Vienna nu geus diriung ku barudak bari ceurik, tuluy manehna nelepon neangan dokter hewan emergency nu buka 24 jam. Teu lila telepon ngirining, ngabejakeun nitah gancang dibawa ka Rumah Sakit Hewan Cherry Down, rumah sakit nu basa sataun kaliwat Vienna sukuna diamputasi lantaran kanker.

 

Teu kaburu ka gudang neangan kandang ucing paranti ari manehna dibawa indit-inditan, rurusuhan Vienna ku kuring diais siga orok make samping rereng batik nu coklat titinggal Emih. Biasana Vienna teu resep dipapangku, tapi dina peuting eta mah manehna nurut daek diais. Geus mobil maju manehna teterejelan sakeudeung siga nu stress, nepi ka samping soeh, eta pedah nempo lampu jalan nu baranang lalumpatan ka tukang.

“Meong”, cenah kalawan leuleuy pikarunyaeun.

Ari lain aya kanyeri atawa ambek mah Vienna disadana lain “meong”, tapi “mii” (mun keur aya pamenta nitah mukakeun panto atawa nitah ngeusian mangkok ku kadaharan baseuhna diganti ku nu anyar tina foil - olo-olo tara daek nu geus bari – atawa menta mangkok kadaharan garingna dieusian deui), atawa “Emh”, laguna siga nu sombong (mun ngan saukur nanya bari ngaliwat).

“Cicing atuh Geulis, sakeudeung deui ge nepi”, centeh, bari ditungkulkeun tuluy diusapan. Ari henteu nempo ka luar jandela mobil mah, manehna cicing deui.

 

Lima belas, kuring sarerea nepi ka rumah-sakit. Rohangan hareup poek jeung sepi, lantaran geus tutup sababaraha jam nu kaliwat. Ukur rohangan tukang nu caang, tempat sasatoan nu diopname.

Sanggeus mencel bel, katempo rohangan hareup dicaangan, suster mukakeun panto nitah tuluy dibawa ka ruang pariksa. Dokter awewe nyampeurkeun, Vienna diecagkeun kana luhur meja marmer nu panjang, dokter langsung mariksa ku stateskopna. “Jantungna mah sae”, cenah.

 

Sanggeus nempoan kana panon jeung sungut Vienna, Dokter ngalengkah kana komputer nempo riwayat kasehatan Vienna. Dibejakeun geus dua minggu Vienna sok batuk. Vienna teu gancang dibawa ka dokter da sugan teh pedah lantaran katiisan - nempo dina internet mah bronhitis, cenah - ayeuna hawa geus haneut sugan weh cageur sorangan, cek pikir kuring.

 

Aya hikmahna Vienna teu gancang dibawa ka dokter, mun ti kamari ieu dibawa ka dokter, gancang kapanggih panyakit nu sabenerna, bakal matak leuwih susah kana pikiran lantaran moal bisa diubaran tapi kudu dipaehan atawa disangsara sapaehna.

Di Islam mah teu meunang maehan sasatoan kajaba mun rek didahar atawa urang ngabela diri lantaran itu rek nyilakakeun.

 

Dokter nanyakeun naha Vienna kungsi labuh atawa katabrak?.

 

Sapopoena Vienna katalingakeun, tara kamana-mana, leuwih loba cicing di jero imah lalajo TV bari nundutan, sakalina ulin di luar ge paling di buruan tukang nu sakuringna dibenteng. Lamun manehna di buruan hareup sok ditempokeun, biasana ka buruan hareup teh isuk-isuk ari kuring ngajanteng dina lawang panto gugupay ka kulawarga nu arindit ngantor jeung sarakola, angger lumpatna teh teu jauh tapi kana jukut deukeut kembang eros nu ngarayang kana lawang panto. Di dinya pisan manehna ayeuna dikurebkeun, dina tempat favoritna.

 

Biasana lamun keur di buruan hareup, heg kuring geus hayang asup deui ka jero, memeh nutupkeun panto teh Vienna sok digeroan sina asup. Basa poe Senen (26 Maret), digeroan teh teu daekeun asup. “Pek atuh ari bedegong mah, ngan ulah keketrok ka hareup, mun hayang asup jalanna ka tukang”, centeh bari tuluy nutupkeun panto.

 

Vienna tara ludeungeun di buruan hareup sorangan. Pareng kuring geus asup ka imah leumpang ka tempat diuk nu nganghareup ka buruan tukang, katempo Vienna geus aya dina luhur benteng nu jangkungna 2 meter.

“Cicing di dinya, ulah waka turun, ke rek nyokot kamera”, centeh. Bungah taya dikieuna, da geus lila Vienna tara katempo gagalacangan kana luhur benteng, padahal tiheula mah remen najan suku kari tilu oge, boh nyingkahkeun ucing batur atawa ngan ukur moyan di luhur.

 

Dokter nu keur mariksa Vienna nyaritakeun, nu jadi sabab Vienna sesek napas, bisa bae tikorona bareuh, aya tikoro nu potong, asma atawa secondary cancer (kanker nu baheula ngulayaban kana saluran pernapasan). Dokter mawa Vienna ka tukang pikeun di X-Ray, teu lila balik deui. Manehna napelkeun gambar gede dina kaca, nuduhkeun guratan hideung dina bagean luhur paru-paru deukeut jantung.

 

“Teu aya nu potong, sigana mah kanker tapi bisa bae bareuh atawa asma”, cenah. Dokter nawarkeun pikeun dicobaan dibere heula obat anti bareuh bari dibantu ku pernapasan buatan, terus nyaritakeun perkara biayana, keur peuting eta mah £225. Geus biasa, memeh ngubaran teh, dokter hewan sok nyaritakeun heula pibiayaeunna ari kasehatanna teu diasuransikeun mah.

 

Sanggeus disanggupan pibiayaeunna, dokter nyarita, “Upami enjing teu aya kamajengan, heg palay diparios nu langkung paos, engke tiasa ditingali ka lebet ku kamera. Sawengi ieu baris ditalingakeun, keun enjing ditelepon”, cek dokter. “Kumaha upami tengah wengi sakarat, palay diwartosan ngarah tepang heula?”, pokna deui, memeh kuring sarerea balik ninggalkeun Vienna dina leungeunna.

“Muhun, jam sabaraha-sabaraha oge nelpon weh”

 

Sapeuting jeput kuring nyileuk, hate bungah teu kadenge telepon ngirining. Isukna jam salapan dokter nelepon, nyaritakeun ka salaki yen Vienna, sapeuting diteundeun dina oxygen tent teh teu aya kamajuan. Teu bisa dibere deui obat anti bareuh lantaran geus dibere full dosis.

“Janten palay kumaha?”, cek dokter, sanggeus mere dua pilihan nu bisa dipigawena, nyaeta: Vienna rek dibere obat bius, ditingali ka jero ku kamera sugan bae panyakitna teh nu beunang diubaran. Tapi resikona gede, Vienna bisa teu hudang deui lantaran salila dibere oksigen oge paru-paruna teu bisa nyokot loba hawa, komo deui engke saluranna kahalangan ku kabel/kamera. Atawa dibere obat bius over dosis, biayana leuwih murah. Cenah mun hayang dituluykeun dipariksa kajero saluran pernapasanna mah £250, tapi teu ngajamin Vienna bakal hirup. Dua pilihan teh sarua resikona, tapi sugan weh Vienna bisa diubaran. Kahayang mah Vienna bisa cageur deui jeung panjang umur.

 

Pasosore dokter nelepon deui, nedunan pamenta sangkan kuring sakulawarga bisa tepung heula jeung Vienna samemeh manehna dioprasi.

Barang gok Vienna ku dokter diteundeun dina luhur meja, manehna ku kuring dipangku teh nangkeup, dina leungeun katuhuna napel selang pondok dibungkus ku plaster, meureun urut infusan. Katempo dina kongkolak panon, basa manehna neuteup ka kuring, siga nu ngarti naha bet diceungceurikan, manehna ge siga nu ceurik, tuluy rut ret nempo kana beungeut-beungeut kulawarga nu ngariung. Vienna tara daek cicing dipangku kajaba mun manehna boga kanyeri.

“Sing kuat, Geulis, nya?”, cekeng. Vienna mah kuatan, geus tilu kali manehna dioprasi – basa diangkat pianakanna, dicokot sample tisu tina tulang sukuna, saminggu ti harita terus diamputasi - sakeudeung ge cageur deui, bungaheun deui.

 

Dina lawang panto basa kuring sarerea rek balik, dina tangkeupan dokter Vienna diusapan deui sirahna, barudak ngusap-ngusap awakna, Mark nyawel-nyawel gadona –karesepna Vienna - tuluy ngaleos tiheula.

“By Vien”, centeh bari ngusap leungeunna bari ngaleos, manehna neuteup, tuluy rut ret ka sarerea – teu nyaho bakal jadi teuteupna nu pamungkas.

 Naha enya Mark teu miwarang Vienna sina dipaehan?”, cek kuring ngaharewos sanggeus aya di luar. Singhoreng Mark ge teu kuateun nahan cipanon matak indit tiheula teh.

“Henteu atuh, satungtung aya keneh nu bisa ditarekahan mah”, pokna.

Naha atuh make nangis?.” Kuring curiga ka salaki lantaran kakara nempo manehna ceurik.

“Kapan saur dokter ge gede resikona, bieu teh boa-boa panungtungan urang patepung jeung Vienna”, cenah, tuluy ngusap beungeutna nu katempo geus jadi beureum.

Sarerea diuk ngagukguk dina mobil, ari Mark mah ngan ukur rambisak, teu gancang ngahirupan mobil.

“Padahal mah urang nungguan didieu weh?”, centeh.

“Dokter bakal neleponna ka bumi”, cek Mark.

 

Barang asup ka imah, kakara ngaregot cikopi, telepon ngirining. Dokter menta dihampura teu bisa nulungan Vienna. Salila dibius bari diasupan kamera teh cenah Vienna dikompa ku pernapasan buatan, tapi basa fentilatorna geus dilesotkeun manehna teu bisaeun ngarenghap ku sorangan. Dokter manggih kanker dina jero trachea (saluran luhureun paru-paru deukeut jantung) jeung infeksi di sakurilingeunna anu geus bau siga keju. Ningali kondisina mah, cenah, najan pernapasanna henteu leuwih kaganggu ku kamera nu diasupkeun oge, Vienna moal lila umurna, bisa maot peuting eta.

 

Deudeuh Vienna, umur mah teu beunang dibeli ku duit geuning, najan sarerea adug lajer beak dengkak hayang Vienna tuluy hirup bari cageur deui oge, ari geus nepi kana waktuna mah teu bisa kukumaha iwal ti pasrah.

Hampura, Geulis. Ari ngoetan korsi sok disentak, da dipangmeulikeun paranti kokoet oge angger weh geuning kana juru korsi bae ngasah kuku teh. Hampura, baheula Vienna sok resep diuk tina jandela dapur nempo ka jalan, ku Mamih counter-na hayeuh kalah diteundeunan deep fryer jeung betrak-betruk nepi ka euweuh keur tempat diuk Vienna. Hampura ari Mamih leumpang Vienna sok dicarekan, da bongan sok muih kana suku, nyarekan soteh sieun Vienna katincek.

 

Pek ayeuna mah sing tibra, Geulis. Nuhun salila anjeun hirup geus mere kabungahan, jadi batur nyarita sabot sarerea euweuh di imah. Engke mun Daddy geus ngantor deui, barudak ka sarakola, moal aya deui nu lalajo TV pabeubeurang. Sabot Mamih diuk nanggeuy laptop, moal aya nu ngagalacang kana luhur pangsarandean korsi tukangeun, ngagadil-gadil sungut kana rambut Mamih siga nu nyiaran. Urang mah karesep teh meh sarua, teu resep ulin jeung batur tapi leuwih betah di imah. Ayeuna hawa geus haneut, sakeudeung deui Musim Panas, nanggeuy laptop atawa maca buku teh meureun moal di buruan tukang, tapi di hareup bari nungguan kuburan.

Saminggu nu kaliwat memeh anjeun ngantunken (31 Maret), urang diuk ngarendeng duaan. Unggal direret Vienna keur melongkeun. Harita Mamih ngotretkeun pulpen. Meureun nu ditulis ku Mamih teh harewos ti anjeun ngabejaan jeung ngelingan:

I wish I could live forever

but I am only a traveller

…like the sun in the late afternoon

That will disappear behind the mountain soon

Time will come when I am gone

Don't mourn because I am not around

Embrace beautiful life with delight

Find the path and follow the light

Our journey in life is a roller-coaster

Some trials will make you feel bitter

Don't drown yourself in sorrow

for there will be happiness to follow

3 comments:

  1. sunda nya kental banget ada yg gk ku mengeti hehehe...btw met kenal..ya ukthi.

    ReplyDelete
  2. Namina ucingna teteh alus pisan, Viena. Pasti geulisnya si Viena. Sigana mah Viena keur beger (o: hehehhee
    Btw, ieu foto teh Lies sareng Viena ?

    ReplyDelete
  3. Salam kenal atuh ibu ti abdi,sareng salam baktos kangge ucing na he.he.he..

    ReplyDelete